Uitspraak op het hoger beroep van

de heer X,
wonende te Y,
hierna: belanghebbende,

tegen de schriftelijke uitspraak van de Rechtbank Breda (hierna: de Rechtbank) van 22 februari 2010, nummer AWB 09/2186 in het geding tussen

belanghebbende

en

de Inspecteur van de Belastingdienst/Oost-Brabant,
hierna: de Inspecteur,

betreffende na te noemen naheffingsaanslag.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. Aan belanghebbende is onder aanslagnummer 0000.00.000.F.01.6502 over het tijdvak van 1 januari 2006 tot en met 31 december 2006 een naheffingsaanslag in de omzetbelasting opgelegd ten bedrage van € 3.762 aan belasting.
Na daartegen gemaakt bezwaar heeft de Inspecteur bij uitspraak de naheffingsaanslag gehandhaafd.

1.2. Belanghebbende is van deze uitspraak in beroep gekomen bij de Rechtbank. Ter zake van dit beroep heeft de griffier van de Rechtbank van belanghebbende een griffierecht geheven van € 150.
Bij schriftelijke uitspraak heeft de Rechtbank het beroep gegrond verklaard, de uitspraak op bezwaar vernietigd, en de naheffingsaanslag verminderd tot € 3.570.

1.3. Tegen deze uitspraak heeft belanghebbende hoger beroep ingesteld bij het Hof. Ter zake van dit beroep heeft de griffier van belanghebbende een griffierecht geheven van € 224.
De Inspecteur heeft een verweerschrift ingediend.

1.4. De zitting heeft plaatsgehad op 1 februari 2011 te ‘s-Hertogenbosch. Aldaar zijn verschenen en gehoord belanghebbende, alsmede de Inspecteur.

1.5. Belanghebbende heeft te dezer zitting de voor de zitting aan het Hof en (door tussenkomst van de griffier) aan de wederpartij toegezonden pleitnota met twee bijlagen voorgedragen. De Inspecteur heeft verklaard geen bezwaar te hebben tegen overlegging van de twee bij deze pleitnota behorende bijlagen.

1.6. De Inspecteur heeft te dezer zitting een pleitnota voorgedragen en exemplaren daarvan overgelegd aan het Hof en aan de wederpartij.

1.7. Het Hof heeft vervolgens het onderzoek gesloten.

1.8. Van de zitting is een proces-verbaal opgemaakt, dat in afschrift aan partijen is verzonden.

2. Feiten

De Rechtbank heeft de volgende, in hoger beroep niet bestreden, feiten vastgesteld, welke feiten het Hof als vaststaand overneemt:

2.1.  Belanghebbende exploiteert een rundveehouderij. In 1997 heeft belanghebbende een verbouwing uitgevoerd waarbij de stalomvang is verdubbeld, het jongvee de beschikking heeft gekregen over ligboxen en de mestopslag is vergroot. In de periode van 1998 tot en met 2006 heeft belanghebbende onder meer geïnvesteerd in de aanschaf van staldeur, een troffelvloer, een melkkoetank, koematrassen en een ontijzeringsinstallatie.

2.2.  Belanghebbende opteert sinds 1 juni 2006 niet langer voor toepassing van de landbouwregeling van artikel 27 van de Wet op de omzetbelasting 1968 (hierna: Wet OB). Bij beschikking van 22 juni 2006 heeft de Inspecteur belanghebbende, overeenkomstig zijn verzoek, ontheven van de landbouwregeling en belanghebbende bericht dat hij vanaf 1 juni 2006 aangifte omzetbelasting moet doen. De Inspecteur heeft tevens verzocht om indiening van een opgave van de voor herziening in aanmerking komende bedrijfsmiddelen alsmede van de nog voor aftrek in aanmerking komende voorbelasting. Met dagtekening 22 augustus 2006 heeft belanghebbende een opgave ‘herziening omzetbelasting’ ingediend waarin voor het onderhavige tijdvak werd verzocht om een teruggaaf omzetbelasting van € 7.161.

2.3.  In januari 2007 heeft belanghebbende aangifte omzetbelasting gedaan over het vierde kwartaal van 2006 waarin het bedrag van € 7.161 met betrekking tot de herziening is begrepen. Overeenkomstig deze aangifte heeft de inspecteur met dagtekening 16 februari 2007 een teruggaaf verleend van € 32.464. Op 21 mei 2007 heeft belanghebbende over het tijdvak van 1 januari 2006 tot en met 31 december 2006 een suppletieaangifte ingediend voor een aanvullende teruggaaf van € 192. In deze suppletieaangifte staat onder ‘herziening’ een bedrag vermeld van € 7.161. De Inspecteur heeft op 15 juni 2007 ambtshalve teruggaaf verleend overeenkomstig de suppletieaangifte.

2.4.  Met dagtekening 3 juli 2007 heeft de Inspecteur verzocht om nadere informatie over de herzieningslijst. Belanghebbende heeft hierop gereageerd met schrijven van 29 augustus 2007. De inspecteur heeft met dagtekening 26 september 2007 de litigieuze naheffingsaanslag opgelegd waarbij de herziening tot een bedrag van € 3.762 niet is geaccepteerd. Dat bedrag is als volgt samengesteld:

Niet in geschil            Herziening 2006  
Bedrijfsmiddel    Jaar     OB     blh   insp
Sleufsilo      2004     5.207,00   304,00   304,00
Cultivator      2003     288,00   34,00   34,00
Voerwagen      2004     2.069,00   241,00   241,00
Snijverdeler    2005     369,00    43,00   43,00
Lely schudder    2005     2.457,00   287,00   287,00
Veegmachine    2002     423,00   49,00   49,00
Computer      2002     332,00   39,00   39,00
Silo met vijzel    2003     317,00   37,00   37,00
Melkpomp      2005     830,00   97,00   97,00
Comvee      2002     239,00   28,00   0,00
Jongvee < 1jr         458,00   458,00   458,00
Jongvee > 1jr         1.115,00  1.115,00  1.115,00
Nuchter kalf         4,00   4,00   4,00

In geschil        
Uitbreiding
rundveestal    1997    20.533,00  1.198,00   0,00
Ontijzerings-
installatie    1998     683,00    40,00    0,00
Koematrassen    2004     2.014,00    117,00    235,00
Melkkoetank    2005      3.912,00    228,00    456,00
Troffelvloer    2002     345,00    20,00    0,00
Staldeuren      2002     410,00   24,00    0,00
Erfverharding    2006     475,00   28,00    0,00
Melkvee              2.770,00   0,00
Totaal              7.161,00  3.399,00
Verschil = naheffing               3.762,00

3. Geschil, alsmede standpunten en conclusies van partijen

3.1. Nu belanghebbende ter zitting zijn grief dat het vertrouwensbeginsel is geschonden, heeft ingetrokken, betreft het geschil uitsluitend nog het antwoord op de volgende vragen:
1) Is herziening van omzetbelasting mogelijk ter zake van kostbare diensten?
2) Kwalificeert de uitbreiding van de rundveestal als “vervaardiging van onroerend goed”?
3) Geldt voor de voorbelasting die drukt op de ontijzeringsinstallatie, de melkkoetank en de koematrassen een herzieningstermijn van tien jaar?
3) Komt de omzetbelasting die drukt op de kosten van het in eigen bedrijf opfokken van kalveren tot productierijpe koeien (melkvee) in aanmerking voor herziening?

Belanghebbende is van mening dat deze vragen bevestigend moeten worden beantwoord. De Inspecteur is de tegenovergestelde opvatting toegedaan.

3.2. Partijen doen hun standpunten in hoger beroep steunen op de gronden welke daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken, van al welke stukken in hoger beroep, de inhoud als hier ingevoegd moet worden aangemerkt.
Voor hetgeen zij hieraan ter zitting hebben toegevoegd wordt verwezen naar het van deze zitting opgemaakte proces-verbaal.

3.3. Belanghebbende concludeert tot vernietiging van de uitspraak van de rechtbank, vernietiging van de uitspraak op bezwaar en vernietiging van de naheffingsaanslag. De Inspecteur concludeert tot ongegrondverklaring van het beroep.

4. Gronden

Ten aanzien van het geschil

4.1. Belanghebbende heeft op de voet van artikel 27, lid 6, van de Wet OB met ingang van 1 juli 2006 geopteerd voor de regeling waarbij hij voor zijn landbouwprestaties als ondernemer wordt aangemerkt. Bij beschikking van 22 juni 2006 heeft de Inspecteur, overeenkomstig het verzoek, belanghebbende met ingang van 1 juni 2006 ontheven van de landbouwregeling. In dat kader heeft belanghebbende met de indiening van een opgave “herziening omzetbelasting” herziening verzocht van de in zijn visie voor herziening in aanmerking komende bedrijfsmiddelen. De Inspecteur heeft de in 2.4 onder “in geschil” vermelde investeringen niet in de herziening van omzetbelasting begrepen en heeft dienaangaande de naheffingsaanslag opgelegd.

4.2. Belanghebbende bestrijdt de zienswijze van de Inspecteur dat de voormelde in geschil zijnde investeringsgoederen op grond van de ter zake van toepassing zijnde regelgeving en jurisprudentie niet voor herziening in aanmerking komen.

4.3. Allereerst stelt belanghebbende dat de investering in de uitbreiding van de rundveestal, de ontijzeringsinstallatie, de koematrassen, de melkkoeltank, de troffelvloer en de staldeuren als zijnde zogenoemde kostbare diensten onder het begrip investeringsgoed dienen te worden begrepen waarop de herzieningsregeling van toepassing is. De beperking die in Artikel 13 van de Uivoeringsbeschikking omzetbelasting 1968 (hierna: de Uitvoeringsbeschikking) in dezen wordt aangebracht is, naar belanghebbende stelt, in strijd met de Zesde richtlijn, thans de Richtlijn 2006/112/EG (hierna: de BTW-richtlijn). Nederland zou het begrip investeringsgoed in de visie van belanghebbende te beperkt hebben uitgelegd. Het Hof verwerpt deze stelling en overweegt daartoe als volgt.

4.4. In artikel 187 BTW-richtlijn wordt de herziening beperkt tot investeringsgoederen. In artikel 189 BTW-richtlijn wordt lidstaten de bevoegdheid gegeven het begrip investeringsgoederen te definiëren. In artikel 190 BTW-richtlijn kunnen lidstaten voor de toepassing van voormelde artikelen 187 en 189 diensten die kenmerken hebben die vergelijkbaar zijn met de kenmerken die doorgaans aan investeringsgoederen worden toegeschreven, als investeringsgoederen beschouwen. Het is derhalve aan de Nederlandse wetgever de door belanghebbende voorgestane uitbreiding van het begrip investeringsgoed te realiseren. Dat de wetgever het standpunt van belanghebbende niet deelt, blijkt uit de memorie van toelichting bij het wetsvoorstel met betrekking tot constructiebestrijding (Kamerstukken II 2004/05, 30 061, nr. 3, blz. 16). Hierin wordt medegedeeld dat de herzieningsregeling niet van toepassing is op kostbare diensten.

4.5. De Hoge Raad heeft in zijn arrest van 23 juni 1993, nr. 28.962, onder meer gepubliceerd in BNB 1993/263, alsmede in zijn arrest van 11 augustus 2006, nr. 42.068, onder meer gepubliceerd in V-N 2006/44.13, beslist dat de herzieningsregeling van artikel 13 Uitvoeringsbeschikking alleen de in dat artikel genoemde goederen regardeert en niet mogelijk is voor (kostbare) diensten. Van strijd met de Zesde richtlijn noch met de BTW-richtlijn is derhalve sprake. Hier doet niet aan af dat andere landen van de EU, belanghebbende wijst in dit verband op Duitsland, België en het Verenigd Koninkrijk, de reikwijdte van de herzieningsregeling anders hebben geïmplementeerd.

4.6. Zo al sprake zou zijn van enige schending van de fiscale neutraliteit, gelijk belanghebbende betoogt, dan is de grond hiervoor door voormeld artikel 190 BTW-richtlijn komen te ontvallen. Het arrest van HvJ EU van 15 december 2005, C-63/04, Centralan Property Ltd., onder meer gepubliceerd in
VN 2005/61.19, noopt evenmin tot de door belanghebbende bepleite herdefiniëring van het begrip “investeringsgoed”. Het arrest geeft slechts, gelijk de Rechtbank terecht opmerkt, uitleg omtrent het begrip levering.

4.6. Belanghebbende stelt dat de uitbreiding van de melkveestal als de vervaardiging van een onroerende zaak en daarmee als levering in de zin van de Wet dient te worden aangemerkt. De Hoge Raad heeft in zijn arrest van 19 november 2010, 08/01021, LJN BM6681, het navolgende beslist:
“Blijkens het hiervoor in 3.2.1 vermelde arrest van het Hof van Justitie (Hof: Hof van Justitie in zijn arrest van 14 mei 1985, Van Dijk’s Boekhuis, nr. 139/84, BNB 1985/335) is van vervaardiging in de zin van deze bepaling sprake indien een goed wordt voortgebracht dat tevoren niet bestond. Met betrekking tot onroerende zaken betekent dit -uitgaande van het spraakgebruik, zoals het Hof van Justitie in bedoeld arrest als maatstaf voorhoudt- dat slechts sprake is van vervaardiging van een goed, indien door de werkzaamheden aan de onroerende zaak in wezen nieuwbouw heeft plaatsgevonden.”.

4.7. Vaststaat dat de stal tengevolge van de verbouwing in 1997 in omvang is verdubbeld, het jongvee de beschikking heeft gekregen over ligboxen en de mestopslag is vergroot. Daarmee heeft belanghebbende, naar de Rechtbank terecht heeft beslist, onvoldoende aannemelijk gemaakt dat sprake is van vervaardiging van een tevoren niet bestaand goed.

4.8. Gelijk de Inspecteur in zijn verweerschrift heeft opgemerkt, heeft belanghebbende met betrekking tot de herziening van de ontijzeringsinstallatie, de melkkoeltank en koematrassen geen belang bij zijn stelling dat de termijn niet 5 jaar bedraagt, doch 10 jaar dient te bedragen. Uitgaande van een herzieningstermijn van 10 jaar heeft belanghebbende voor het jaar 2006 terzake opgenomen respectievelijk € 40, € 228 en € 117. Bij de berekening van de naheffing heeft de Inspecteur de termijn gesteld op 5 jaar, hetgeen resulteerde in een recht op teruggaaf van respectievelijk € 0, € 456 en € 235.

4.9. Voor zover belanghebbende in hoger beroep zijn grief in dezen beperkt tot herziening van de termijn van de ontijzeringsinstallatie, verwerpt het Hof de grief van belanghebbende eveneens. Uit de door belanghebbende bij zijn verweerschrift in hoger beroep gevoegde foto’s blijkt dat de ontijzeringsinstallatie een aard en nagelvast verbonden (onroerend) onderdeel vormt van de uitbreiding van de stal. Het vormt daarmede, tezamen met de uitbreiding van de stal, een dienst. Belanghebbende heeft niet dan wel onvoldoende aannemelijk gemaakt dat sprake is van levering van een zelfstandige onroerende zaak overeenkomstig de hiervoor in 4.5 vermelde maatstaf.

4.10. Belanghebbende stelt tot slot dat de opfok van een kalf tot een productierijpe koe als de vervaardiging van een roerende zaak dient te worden aangemerkt. De Rechtbank heeft deze grief van belanghebbende, naar het oordeel van het Hof terecht, verworpen onder verwijzing naar het arrest van het EU HvJ van 1 juni 2006, nr. C-233/05 (Dressuurstal Jespers), onder meer gepubliceerd in V-N 2006/42.14.

4.11. De slotsom is dat de uitspraak van de Rechtbank dient te worden bevestigd; het hoger beroep is ongegrond.

Ten aanzien van het griffierecht

4.12. Het Hof is van oordeel dat er geen redenen aanwezig zijn om te gelasten dat de Staat aan belanghebbende het door hem betaalde griffierecht geheel of gedeeltelijk vergoed.

Ten aanzien van de proceskosten

4.13. Het Hof acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten als bedoeld in artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

5. Beslissing

Het Hof
– verklaart het hoger beroep ongegrond
– bevestigt de uitspraak van de Rechtbank

Aldus gedaan op 19 mei 2011 door J.W.J. Huige, voorzitter, M. van Dun en J.W. Verstraate, in tegenwoordigheid van A.A. van Wendel de Joode, griffier. De beslissing is op die datum ter openbare zitting uitgesproken en afschriften van de uitspraak zijn op die datum aangetekend aan partijen verzonden.

Het aanwenden van een rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen beide partijen binnen zes weken na de verzenddatum beroep in cassatie instellen bij de Hoge Raad der Nederlanden (Belastingkamer), Postbus 20303, 2500 EH ‘s-Gravenhage. Daarbij moet het volgende in acht worden genomen.
1. Bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.
2. Het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden:
a) de naam en het adres van de indiener;
b) een dagtekening;
c) een omschrijving van de uitspraak waartegen het beroep in cassatie is gericht;
d) de gronden van het beroep in cassatie.
Voor het instellen van beroep in cassatie is griffierecht verschuldigd. Na het instellen van beroep in cassatie ontvangt de indiener een nota griffierecht van de griffier van de Hoge Raad.
In het cassatieberoepschrift kan de Hoge Raad verzocht worden om de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.